Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, ik stop met de medicijnen voor mijn nieren. (Tolvaptan)
Ik heb het geprobeerd, maar de nachten breken me op. 37 weken geleden begon ik dit avontuur, ik wist van te voren dat het zwaar kon zijn. Je plast tussen de 6 en 8 liter per dag, dat moet je er dus ook weer bij drinken. Nou is dat niet zo ’n probleem, dat gaat vanzelf. Overdag heb ik er ook weinig hinder van, oke ik drink veel en plas veel, maar de nachten zijn vreselijk!
In de nacht moet ik er 4 tot 6 keer uit en ik slaap niet elke keer gelijk verder. Vaak lig ik 1 a 2 keer per nacht zo ’n 2 uur wakker. En doordat ik in de nacht zo slecht slaap, heb ik overdag ook echt veel minder energie. Ik kan in de ochtend 2 of 3 uurtjes echt actief bezig zijn en de rest van de dag ben ik niks waard.
In de nacht lig ik te piekeren over van alles en niks en tja, in de hoofd zitten is niet altijd heel bevordelijk voor je mentale gesteldheid. Ik zei ook al tegen mijn man, jij ziet me eigenlijk nooit op mijn best, tegen de tijd dat hij thuis komt, ben ik al zo moe dat ik niks meer doe, zelfs eten sla ik over omdat ik door vermoeidheid en het vele drinken geen trek meer heb.
Gisteren heb ik na een mental breakdown in het weekend (om niks) de beslissing genomen te stoppen met de medicijnen. Ik kan gewoon niet meer, ik ben op!
Het is ook niet zo dat ik over een half jaar klaar zou zijn met het slikken van deze medicijnen. Dit zou ik moeten gebruiken tot aan dialyse. En als ik deze medicijnen zou blijven slikken, zou ik die dialyse 3 jaar kunnen opschuiven (statistisch gezien) dat zou betekenen dat ik nog ongeveer 15 jaar zo zou moeten leven. Ik heb het er niet voor over, ik wil nog zo ’n 12 jaar relatief normaal kunnen leven voor dialyse en dat lukt me nu dus niet.
Ik heb een mail gestuurd naar mijn contactpersoon van Nefrologie met de vraag of ze het ook naar mijn nefroloog wil sturen.
Ik hoop dus ook dat ik binnenkort mijn nachtelijke uurtjes kan pakken waardoor ik overdag ook wat actiever zou kunnen zijn en minder in mijn hoofd zit en weer gewoon mijn positieve zelf kan zijn.
