Verslag bijeenkomst “Avond voor Donoren”, 28 oktober 2019.
Tussen 17.15 en 17.30 uur kwamen de deelnemers binnen en werden welkom geheten met een drankje. De zaal was verdeeld met ronde tafels waar aan we met groepje van tien personen konden aanschuiven. Er waren rond de 60 deelnemers aanwezig. Uiteraard waren dat donoren maar ook familie en kennissen. Voor het diner konden we kiezen uit een voorgerecht, hoofdgerecht en een dessert, dat later op de avond geserveerd werd.
Om 17.30 uur nam de directeur van de Nierpatiënten Vereniging Nederland, Marja Ho-Dac , het woord. Zij heette ons van harte welkom en omdat zij onlangs benoemd was tot directeur vertelde zij ook wat over haar achtergronden. Zij was nefroloog en weet dan ook veel over de behandeling van de mensen met een nierschade. Ze ziet het directeurschap als een uitdaging. En hoop in deze functie veel te kunnen betekenen voor de communicatie met en tussen patiënten en donoren en hun behandelaars.
Ze stelt dat we als donoren er trots op mogen zijn dat we een stukje van ons hebben willen weggeven. Er is nog steeds een schrijnend te kort aan levende donoren maar ook aan niet levende donoren. Het registreren in het donor register zou hier mogelijk een stap in de goede richting kunnen zijn. Als donoren begrijpen wij maar al te goed dat door het ontvangen van een nieuwe nier de nierpatiënt weer aan het leven van alle dag kan deelnemen. Ze wil ons daarvoor hartelijk danken.
Na deze warme woorden kreeg Marco van Londen het woord. Marco is in het begin van zijn studie geneeskunde in contact gekomen met professor Gerjan Navis die een inspirerend college gaf over nieren en voeding en wilde graag een onderzoek beginnen binnen de nefrologie. Dit wetenschappelijk onderzoek heeft vijf jaar in beslag genomen waarvoor hij begin dit jaar is gepromoveerd.
Hij wil nu zijn studie voor internist voortzetten.
Het hoofd thema van zijn wetenschappelijk onder zoek is na te gaan in hoeverre een donor van een niertransplantatie schade kan ondervinden.
Het uitgangspunt was daarbij het volgende: “Niertransplantatie met een nier van een levende donor is nog steeds de best mogelijke behandeling voor patiënten met eindstadium nierfalen. Terwijl de voordelen voor de ontvanger van een nier duidelijk zijn, geeft levende nierdonatie een ethisch dilemma, omdat een gezond persoon, namelijk de donor, schade kan worden aangedaan. Dit zou in gaan tegen het principe van “goed doen en niet schaden”.
Marco stelt vervolgens:” De eerste studies naar de uitkomsten van levende donoren laten zien dat het absolute risico van nierdonoren om zelf nierschade te krijgen of te overlijden lager is dan dat van de algemene populatie.
Hij vermoedt dat dat waarschijnlijk ligt aan een de strenge selectie en controle van levende donoren. Op dit moment is er een tekort aan donor organen, wat er voor heeft gezorgd dat de selectiecriteria voor levende donoren steeds soepeler zijn geworden. Om meer donoren veilig te kunnen accepteren, is het belangrijk om meer inzicht te hebben in de korte- en langetermijngevolgen van nierdonatie. Het doel van zijn proefschrift is dan ook om meer inzicht te geven en om op deze manier de screening voor levende nierdonatie te verbeteren.”
Verder ging Marco in op de wijze waarop het onderzoek heeft plaatsgevonden.
Het was een boeiend betoog waarna er nog enkele veelal persoonlijke vragen konden worden gesteld.
Tenslotte werd de avond in een gezellige sfeer afgesloten met het diner.
Na afloop keerde een ieder weer met een voldaan gevoel huiswaarts.
Hans Suyling,
Modurator donor voor donoren.
